Fabulae, 38 (Hoedus et Lupus)

Quum hoedus evasisset lupum et confugisset in caulamovium, quid tu, stulte, inquit ille, hic te salvumfuturum speras, ubi quotidie pecudes rapi et diismactari videas? Non curo, inquit hoedus; nam simoriendum sit, quanto praclarius mihi erit, meocruore aspergi aras deorum immortalium quam irrigarisiccas lupi fauces. Haec fabula docet, bonos mortemquae omnibus imminet, non timere, si cum honestate etlaude conjuncta sit.

Avendo il capretto evitato il lupo ed essendosi rifugiato nel recinto ovile: “Che cosa tu stoltamente ““ disse il lupo ““ speri che con questo ti sia salvo il futuro, dove ogni giorno, greggi sono portati via e le vittime sono date negli altari degli dei onorati?”. “Se dunque ““ disse il capretto ““ devo morire, quanto sarà più precaria con il mio sangue sparso sugli altari degli dei immortali, che bagnare le asciutte fauci del lupo!”. Questa favola insegna che i buoni non temono la morte che incombe su tutti, se è congiunta con onestà ed elogio.

Fabulae, 19 (“Non vanno puniti solo gli autori ma anche gli istigatori dei delitti”)

Tubicen ab hostibus captus, ne me, inquit,interficite; nam inermis sum, neque quidquam habeopraeter hanc tubam. At propter hoc ipsum, inquiunt,te interimemus; quod, quum ipse pugnandi sisimperitus, alios ad pugnam incitare soles. Fabula docet, non solum maleficos esse puniendos, sed etiameos, qui alios ad male faciendum irritent.

Un trombettiere catturato dai nemici: “Non volete uccidermi ““ disse – infatti sono inerme, e non ho nulla eccetto questa tromba”. Ma i nemici: “A causa di questa stessa cosa ““ risposero ““ ti uccideremo, poiché tu sei inesperto nel combattere, tuttavia sei solito incitare gli altri alla battaglia”. La favola insegna che non si deve punire solo i cattivi, ma anche quelli che esortano gli altri a fare il male.

Fabulae, 24 (“Contro i coraggiosi a parole”)

Mures aliquando habuerunt consilium, quomodo a felecaverent. Multis aliis propositis, omnibus placuit,ut ei tintinnabulum annecteretur: sic enim ipsos,sonitu admonitos, eam fugere posse. Sed quum jaminter mures quaereretur, qui feli tintinnabulumannecteret, nemo repertus est. Fabula docet, insuadendo plurimos esse audaces, sed in ipso periculotimidos.

I topi una volta ebbero un consiglio su come stare attenti al gatto. Alle molte cose proposte, alla fine con il consenso di tutti stabilirono di attaccare a lui un campanello, affinché gli stessi, potessero evitarlo, avvertiti dal suono. Ma quando si è cercato tra i topi chi avrebbe attaccato il campanello al gatto, non si trovò nessuno. La favola insegna che gli audaci nell’esortare sono di più, ma nello stesso pericolo sono paurosi.