“Un buon presagio di vittoria”

Lucius Paulus Aemilius, Pauli filius, qui apud Cannas ceciderat, adversus Perseum, Macedonum regem, bellum administrabat. Quondam Tertiam eam advocavit et osculans: “Quid est?, inquit, mea Tertia? Cur tam maesta es?”. Tum Tertia: “Perse (sic Tertia appellbat catellam suam) quae heri aegrotabat, hodie animam effluvit”. Tum Aemilius eam suo sinu recepit, haec dicens: “Laetum verbum dixisti quod faustum augurium accipio”. Nam ex fortuitis verbis quasi bonum auspicium clari triumphi is praesumpsit.

Lucio Emilio Paolo, figlio di Paolo, che era morto a Canne, conduceva una guerra contro Perseo, re dei Macedoni. Un giorno convocò la sua Terzia e baciandola disse: “Che succede, Terzia mia? Perchè sei così triste?”. Allora Terzia (disse): “Perse (così Terzia chiamava la sua cagnolina), che ieri era malata, oggi è morta”. Allora Emilio la attirò al petto dicendo ciò: “Hai detto parole propizie che prendo come un fausto augurio”. Infatti da parole quasi casuali presuppose il buon auspicio di una famosa vittoria.