“La figila del re Latino”

Antiquissimis temporibus rex Latinus, dum in Latio regnat, Amatam in matrimonium duxerat et filiam eximiae formae genuerat, cui nomen Lavinia fuit. Cum puella adolevisset, Amata regina Turno, Rutulorum regi, despondit et tempus sollemnibus nuptiis cum eo constituit. Sed, urbi in Latium venit Turnus, nuptialia munera ferens ut constitutas nuptias celebraret, repentino portento matrimonium perturbantum et impeditum est, quia fatis statutum erat ut Lavinia externo duci nuberet. Nam flammae comas et coronam gemmatam, quam virgo capite gerebat, repente incenderunt, neque tamen vultum eius laeserunt. Quod prodigium cum omnium animos perterruisset, Latinus rex in proximam silvam processit, ubi erat sollemni altare, ut deos de nuptiis interruptis consuleret. Qui claris verbis per haruspicem responderunt filiam eius uxorem advenae futuram esse.

Nell’antichità più remota, il re Latino ““ all’epoca in cui regnava nel Lazio ““ aveva sposato Amata ed aveva messo al mondo una figlia bellissima, di nome Lavinia. Una volta che la fanciulla fu cresciuta, la regina Amata (la) promise in sposa a Turno, re dei Rutuli, e stabilì con lui la data per le solenni nozze. Ma, giunto che fu Turno nel Lazio, portando doni nuziali per celebrare le nozze stabilite, il matrimonio fu turbato ed intralciato da un improvviso prodigio, dato che dai Fati era stato stabilito che Lavinia andasse in sposa ad un condottiero straniero. Infatti, fiamme improvvise avvolsero la chioma (di Lavinia) e la corona tempestata di gemme che la fanciulla portava sul capo, senza tuttavia intaccarle il viso. Avendo tale prodigio terrorizzato gli animi di tutti (i presenti), il re Latino si portò nel bosco più vicino, dov’era l’altare solenne, per consultare gli dèi sul perché le nozze fossero state interrotte. Essi (gli dèi), per mezzo di un aruspice, risposero, con chiare parole, che sua figlia sarebbe divenuta moglie di uno straniero.