“Gli inizi della guerra gallica”

Caesari nuntiatur Helvetiis esse in animo per agrum Sequanorum et Haeduorum iter in Santonum fines facere, qui non longe a Tolosatium finibus absunt, quae civitas est in provincia. Id putabat magnum periculum provinciae futurum esse, quia homines bellicosos, populi Romani inimicos, locis patentibus maximeque frumentariis finitimos habebat. Ob eas causas ei munitioni, quam fecerat, T. Labienum legatum praefecit; Caesar in Italiam magnis itineribus contendit duasque ibi legiones conscribit et tres, quae circum Aquileiam hiemabant, ex hibernis educit et, qua proximum iter in ulteriorem Galliam per Alpes erat, cum eis quinque legionibus contendit.

A Cesare venne riferito che gli Elvezi avevano intenzione di passare, attraverso le terre dei Sequani e degli Edui, nella regione dei Santoni, confinanti con i Tolosati, popolo compreso nella Provincia. Capiva che, se ciò fosse avvenuto, sarebbe stato molto pericoloso per la Provincia avere per vicini, in regioni piane e fertilissime, genti bellicose e nemiche dei Romani. Per questa ragione diede al legato T. Labieno il comando della linea fortificata che aveva costruito e a grandi giornate tornò in Italia, vi arruolò due legioni, fece uscire dai quartieri d’inverno le tre che erano nei pressi di Aquileia, e con queste cinque legioni ritornò in Gallia, passando per la strada più breve, attraverso le Alpi.